لبخند و خنده داروی من و توست

سلام

می دونین شاید خیلی وقت ها به خندیدن من خیلی ها خرده گرفتن که آخرین بار یکی از اساتید که از دوستای خوبمم هست بهم ایراد گرفت که تو که همیشه می خندی لابد هیچ مشکلی نداری منم این نوشته رو از از مقاله ای با عنوان " لبخند و خنده داروی من و توست" انتخاب کردم تا تا حدی همه رو به لبخند و خنده دعوت کنم و علت خنده هام رو توضیح بدم.

قبل از خوندن مقاله یه خاطره براتون بگم

سال دوم دانشگاه طبق معمول من سر کلاس مشغول شیطنت بودم و درس گوش نمی دادم و داشتم روی کاغذ یکی از رفقام چرت و پرت می نوشتم که یهو دوتامون خندمون گرفت و استاد بهم گفت :فلانی از چی می خندی؟ سریع لبخندم رو خوردم و گفتم از هیچی! استاد گفت بگو از چی می خندیدی؟ منم چهره حق به جانب گرفتم و گفتم هیچی! استاد دوباره سوال رو پرسید و گفت تا نگی دیگه درس نمی دم و اصلا کاری با هات ندارم فقط طالب شدم بدونم از چی می ختدیدی! ما هم که تو این مواقع زود جو می گیردمون گفتیم استاد راستشو بخواین این مشکل از فرم صورت ما ناشی می شه که همیشه به نظر میاد داریم می خندیم، تو دوران دبیرستانم این مشکل رو داشتم و دبیرا فکر می کردن سر کلاس دارم می خندم اما من لب و لنچم این جوریه! خلاصه اون روز استاد جزوش رو جمع کرد پاشو تکیه داد به دیوار . گفت تا نگی از چی می خندیدی دیگه درس نمی دم و بچه ها از این دلیل آوردن های من از خنده پوکیده بودند و من اینقدر این حرفا رو ادامه دادم که استاد دیگه جزوش رو باز کرد و درسو ادامه داد

لبخند و خنده داروی من و توست

مقاله ای از لیز هاجکینسون و ترجمه زهرا ادهمی است.

روانشناسی لبخند هم چنان مراحل ابتدایی خود را طی می کند، اما دانش به دست آمده آن قدر هست که پی ببریم ، لبخند از اهمیت بنیادی در زندگی ما برخوردار است. مردم باید از صمیم قلب احساس کنند که نسبت به خود و دیگران وظیفه دارند و آن وظیفه همان لبخند زدن و شاد جلوه کردن است، نه اخم کردن و چین بر چهره انداختن. این نوشته شامل تقاضایی از همگان است . همگی وظیفه داریم سرچشمه اصلی خنده را از نو کشف کنیم . لبخند و خنده هیچ عارضه جانبی مضری ندارد. حتی اگر خنده ها به خودی خود نتواند همه بیماری ها را علاج کند حداقل می تواند لحظاتی را از نگرانی و دردی که بیماری به همراه دارد، دور کند.

لبخند زدن علاوه بر معکوس کردن مسیر بیماری و تامین سلامت، فواید دیگری نیز دارد. لبخند و خنده ها بهترین یخ شکن در گردهمایی های اجتماعی هستند. زمانی که افراد قادرند در کنار یکدیگر و با هم بخندند کمتر از حضور هم عصبانی می شوند. خنده احساسات ناشی از خصومت را که اغلب در برخوردهای اولیه ظاهر می شوند را از میان می برد. لبخند چرخ های زندگی اجتماعی را روغن کاری می کند و گردهمایی ها را لذت بخش تر می کند. لبخندها پیام آور دوستی هستند. افراد وقتی یکدیگر را دوست دارند به یکدیگر لبخند می زنند. شاید زیاد اغراق آمیز نباشد اگر بگوییم کنفرانس های مهم و جدی بین ابرقدرت های سیاسی نتایج سازنده تری به بار می آورد، اگر رهبران می توانستند بیاموزند به جای اخم کردن بیش تر به هم لبخند بزنند.

شکی نیست که زنان عموما بیش ترین امتیاز را برای مردان شوخ طبع قائل هستند، مردی که حس شوخ طبعی دارد احتمالا نمی تواند شرور باشد.

افرادی که با چهره همیشه عبوس با دنیا برخورد می کنند، غالبا در عمق درون خود احساس وحشت می نمایند. آن ها عصبیت درونی خود را در پشت چهره نفوذناپذیر و جدی پنهان می کنند.

خجالت در واقع کنار کشیدن از صحنه است، در صورتی که لبخند زدن و خندیدن، نشانگر شخصیتی دست و دلباز، اجتماعی و خوش قلب است.

اگر چه گاه لبخند زدن را با سبک سری یی می دانند اما تغییراتی فراسوی سبک سری، در جسم و بدن به هنگام لبخند زدن بوجود می آید که تظاهر عینی آن شادمانی است. در این حالت تمام جسم تنظیم می گردد و ذهن شفاف تر می شود.

قدرت لبخند زدن خودکار درمانی موثر و قدرتمند برای غلبه بر پیری زودرس و حفظ زیبایی است. افراد وقتی می خندند فقط یک عضله اصلی به کار گرفته می شود در صورتی که برای بروز حالاتی چون خشم و اندوه عضلات زیادی باید در هم کشیده شوند. لبخند باعث می شود افراد جوان تر به نظر برسند، در صورتی که دیگر حالات صورت انسان را مسن تر می نمایاند. لبخند زدن بهترین اکسیر جوانی است که داریم، چیزی که برای همه ما قابل دسترس است.

لبخند زدن باعث می شود افراد جذاب تر، زنده تر و جوان تر به نظر رسند. می توان تا بی نهایت از فواید لبخند زدن سخن گفت اما نمی توان بر علیه آن سخنی به زبان آورد. لبخند زدن می تواند فشار روانی حاکم بر هر موقعیتی را کاهش داده و در واقع موجب گردد شما بیش تر احساس خوشبختی و شادی کنید.

در حال حاضر پزشکان پی برده اند که لبخند زدن و خنده در واقع به بهبودی حال بیمار در بیمارستان کمک می کند، در صورتی که چهره های عبوس خود می توانند عامل مداومت بیماری شوند.

این بدان دلیل است که وقتی افراد لبخند می زنند وحشت زده نمی باشند. در واقع غیرممکن است هم زمان هم ترسید و هم خندید، زیرا هر یک از این فعالیتها به طور خودکار دیگری را خنثی می کند. ما زمانی می توانیم بخندیم که احساس راحتی می کنیم و آرام هستیم. در حال حاضر این غقیده که قسمت اعظم بیماری ها بر اثر احساسات ناشی از ترس پیشرفت می کنند، به طور گسترده ای مورد قبول قرار گرفته است. فشار روانی غیرضروری رهائرد ترس است و این فشار در طول زمان آن چنان ناهماهنگی هایی در جسم ایجاد می کند که ممکن است به بحران روانی منتهی گردد.

لازم به ذکر است، ارزش درمانی لبخند زدن فقط محدود به فردی که لبخند می زند نمی گردد، بلکه اصولا لبخد زدن امری مسری ایت. زیرا افرادی که لبخند به لب دارند در واقع می توانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند.

آنان که زیاد لبخند می زنند نه تنها خود حال خوبی دارند، بلکه به بهتر شدن حال دیگران نیز کمک می کنند. انسان ها اصولا موجودات بسیار مقلدی هستند و به راحتی از حالات افراد دیگر تاثیر می گیرند، حال این حالان مثبت باشند یا منفی.

بارها برای شما اتفاق افتاده که جو حاکم بر یک اطاق شما را متاثر ساخته باشد. افرادی که با هم منتظر نتایج یک امتحان یا مسابقه مهم مهمی هستند، می توانند یک تنش تقریبا محسوسی را احساس کنند. شما معمولا عبارات مشابه " سنگینی جو همه را گرفته ود" را می شنوید. درست همان طوری که نگرانی و تنش می تواند جو را سنگین کند ، لبخد و خنده هم می تواند آن راسبک نماید و هر چیزی که فشار روانی یا تنش را کاهش دهد می تواند به طور غیر قابل اجتناب باعث شود افراد درونا احساس بهتری داشته باشند.

افراد زیادی به این دلیل مبتا بیماری می شوند که خود و دنیای اطرافشان را بیش از حد جدی می گیرند. بعضی اوقات افراد در واقع از خندیدن می ترسند، زیرا فکر می کنند خندیدن باعث می شود سبک سر و تهی مغز جلوه کنند. ضمنا از این وحشت دارند که مورد تمسخر قرار گیرند.اگر خوب به این مسئله بیندیشید پی خواهید برد که لبخند زدن و خندیدن در واقع جز فعالیت های هوشمندانه ای است که می توانید انجام دهید. انسان ها تنا موجوداتی هستند که می توانند لبخند بزنند، بخندند و از یک لطیفه لذت ببرند و ما باید این ظرفیت را هرچه بیش تر در خود افزایش دهیم، توانایی خندیدن، بیش از هر چیز دیگر انسان را از دیگر حیوانات متمایز می سازد. حیوانات می توانن فشار روانی را احساس کنند، می توانند نگران شوند و احساس بدبختی کنند، می توانند وحشت زده شوند، اما قادر نیستند با صدای بلند بخندند. چون به نظر می رسد خنده بیش از هز چیز دیگر مکانیزمی امنیتی است که صرفا به بشر اعطا شده تا او بتواند سلامتی خود را حفظ کند و شادی را تجربه کند.