کمکم کنید تا تصمیم بگیرم

آدما بعضی وقت ها سر دوراهی که می رسند راهشون رو می گیرد و بی هیچ توقفی می روند، اما بعضی ها سر دوراهی که می رسند با شک راهشون رو انتخاب می کنند و ادامه می دهند، بعضی ها هم یه توقف می کنند و بد راهی رو انتخاب می کنند. به دو راهی بعدی که می رسند دوباره ملاک هایی برای انتخاب آدما رو دسته بندی می کنه و این طوری هرآدمی واسه خودش یه مسیر رو انتخاب می کنه که شاید مقصد بعضی راه ها یکی باشه!

من سردوراهی های زیادی با شک رفتم اما این بار سر دوراهی وایسادم و نمی دونم به کودوم راه برام، واقعا دوست دارم کمکم کنید تا بتونم راهم رو انتخاب کنم!

دوراهی انتخاب رشته دبیرستان با شک رفتم ریاضی فیزیک گرچه عشقی از علوم انسانی داشتم، سر دوراهی کنکور اومدم برق و چون اون عشق هنوز زنده بود همزمان توی دانشگاه مدتی جامعه شناسی می خوندم اما با هزاران استدلال اونو رها کردم تا بشم آقای مهندس و نهایتا بعدها اگه خواستم اونو جدا ادامه بدم!

اما حالا واقعا سردوراهی گیرکردم و نمی دونم چه کار کنم، یه جورایی تازه لم برق توی دستم اومده و قصد داشتم تابستون جبران گذشته رو کامل بکنم و اگه خدا کمک کنه بخونم و ارشد برم تهرون اما این بار تصمیم گیری واسه من خیلی سخت شده!

دبیرستان که بودم مخصوصا سال سوم خیلی توی کارای جنب درسی بودم تا این که یه بار دیگه مامانم شبه اولتیماتومی داد که معین دیگه اینقدر روی شورا و این چیزا وقت نذار و بعد از مدرسه بیا خونه، صبح من بجای کلاس رفتم شورای ناحیه تا بتونم به موقع به خونه برگردم(!) اما خوب یه کاری فرمونداری داشتم و چون هنوز به تعطیلی مدرسه زمان داشتم(!) رفتم اونجا اما کارم گیر کرد و وقتی زنگ زدو خونه که بگم ممکنه طهر دیر برم فهمیدم از شورای ناحیه راپرتم به خونه رفته که تو اون جلسه صحبت کرد و ... . این خاطره رو گفتم که بگم همون موقع هم احساس می کردم گل مارو واسه ریاضی فیزیک نسرشتند اما خوب به خاطر این که به مدرسه علاقه داشتم و اونجا علوم انسانی نداشتیم و ... دیگه همون ریاضی موندیم!
وقتی تابستون پیش دانشگاهی اومد من یه دلیل ایجادانگیزه و جو در اون زمان بعد از مدت ها دوری از کتاب نشستم پای درس و قصد داشتم تهرون برم و خودم رو تا عید رسوندم به باقی بچه ها اما عید که خیلی ها مخم را خوردند که بچه جون مگه دیوونه ای که خانواده رو ول کنی بری دیار غربت، دیگه تقریبا درس خوندن رو نسبت به اون چند ماه تعطیل کردم تا این که اومدیم برق، که توی دانشگاه واسه خیلی ها که منو و کارای منو می شناختن خیلی تعجب داشت که مهندسی برق شیراز قبول شدم اما خوب دیگه این طور شده بود!
چند سالی درس نخوندم اما دوباره انگیزه منو ترغیب می کرد که برخلاف این سه سال دانشگاه که مثل دوران دبیرستان خوش گشته بودم این تابستون بشینم پای درس و شاید اگه خدا کمک کرد و تهرون قبول شدم با خانواده بریم اونجا، اما این بار دوباره بدجوری توی دوراهی گیر کردم که دنبال علوم انسانی برم یا نه؟!
آخه درسته که خیلی چیزا رو تجربه کردم که یه دنیا ارزش داشت و الان با هزاران کلنجاری که با خودم رفتم برق رو واسه خودم توی دلم کاملا جادادم، اما احساس می کنم من برای برق ساخته نشدم، راستش فکر می کنم می تونم فوق و دکترا را بگیرم و بعد نهایتا یه جورایی متفاوت با افراد فعلی جذب بازار کار شم اما این منو سیر نمی کنه!
من عشق کارگروهی روی جامعه انسانی هستم و این فاز بیش تر به علوم انسانی می خوره تا مهندسی!

اون روز توی گوگل گشتم دنبال وبلاگ و سایت های جامعه شناسی و وقتی اونا رو دیدم با خودم گفتم که خیلی از افراد هستند که از این عشق های که تو داری رو دارن، اما خوب چه فایده؟! اما بعدش که توی قضیه ریزتر شدم دیدم همه در حد تئوری و نظریه پردازی هستند، اما من به قول رفقا یه نیروی عملیاتی هستم و سعی می کنم اون چیزی رو که صحیح می دونم پیاده کنم و فکر می کنم ضعف مملکت ما در علوم انسانی همین جاست!
از نظر مبانی نظری ما افراد زیادی داریم اما اونا که راهکار ارائه بدن و پای پیاده سازی اون بمونن خیلی کمند و به نظر من واسه همینه که جامعه شناسا یا سیاسیون مملکت ما نمی تونن نقششون رو به خوبی ایفا کنند چون اکثرا یا تخصص ندارند یا عملیاتی نیستند.

با خودم فکر کردم که اگه راه علوم انسانی رو انتخاب کنم می تونم توی اون مسیر تا جایی که مقدورباشه جلو برم و اونطوری حسی که در ذات من هست بهتر میتونه ارضا بشه و شاید چون عشق گروه های اجتماعی رو دارم بهتر بتونم تاثیرگذار باشم اما اگه بخوام مهندسی رو ادامه بدم میشم یکی مثل باقی مهندسا که تاثیرگذاری کمتری و نامتناسب تری با روحیات خودم خواهم داشت!
یه جورایی من اونقدری که در روابط اجتماعی با افراد ذوق می کنم هرگز با بقیه چیزا حال نمی کنم و خلا حضور نیروهای عملیاتی رو توی اینخاک می بینم اما خوب برق هم جاذبه های خاصی واسم پیدا کرده!

می خواستم فوق را هم برق بخونم بعد مسیر رو عوض کنم اما فکر می کنم این طوری زمانی از دستم خواهد رفته که دیگه بر نمی گرده، و واسه همین تصمیم گیری واسه من سخت شده

در مورد برق هم خیلی چیزا رو دیدم که درصد بسیارزیادی از دانشجویان برق ندیدند و انگیزه زیادی هم برام ایجاد شده، اما خوب ... نمی دونم حتی فکر می کنم اونقدری که با بچه های مهندسی گشتن دید منو باز کرد هرگز در رشته های انسانی نمی تونستم به این دید برسم، از جهت دیگه احساس می کنم اگه آدم بتونه حتی در حوزه برق نیروهای مناسبی روپرورش داد از همین جا میشه به همه اهداف علوم انسانی رسید!

اونا که منو می شناسن و با تیریپ من آشنا هستند از همه خواهش می کنم نظرشون رو بدن تا بتونم زودتر تصمیم بگیرم که واسه فوق لیسانس تغییر مسیر بدم یا نه؟! شاید بقیه هم اگه یه ذره توی وبلاگ بگردن با بعضی روحیات من آشنا بشن و بتونن نظرات خودشون رو بدن!

حادثه

آن لحظه که از نیازانسان

دارد نه کم ازهوای حیوان

یک دانه ی گندم طلایی

ازتشت طلا گران بهاتر

درحادثه های ناگهانی

سالم زمریض مبتلاتر

آسوده مباش که بی نیازی

یک آن دگرپرازنیازی

آنجاکه تو فرعون زمانی

درتیررس باد خزانی